কেতিয়াবা কব খোজা
কথাবোৰ কাৰোবাক কব নোৱাৰি।
ভয়,লাজ,সংকুচে হেঁচি ধৰেহি
সেই মূহুৰ্ত্তটোত।।
অথচ প্ৰকাশৰ বাট বিচাৰি হাহাকাৰ কৰে হৃদয়ৰ ভাষাই।
কেতিয়াবা এক অনামী সুখত
হৃদয়ে নাচি উঠে।
কেতিয়াবা আপোন দুখত
নিৰৱে উচুপে হৃদয়ে ।।
এয়াই প্ৰেম, এক শিহৰণ,
এক মিঠা অনুভৱ,
যি অনুভৱে দেহৰ
কোনে কোনে বিয়পাই তুলে এক সুখানুভুতি।।।
কথাবোৰ কাৰোবাক কব নোৱাৰি।
ভয়,লাজ,সংকুচে হেঁচি ধৰেহি
সেই মূহুৰ্ত্তটোত।।
অথচ প্ৰকাশৰ বাট বিচাৰি হাহাকাৰ কৰে হৃদয়ৰ ভাষাই।
কেতিয়াবা এক অনামী সুখত
হৃদয়ে নাচি উঠে।
কেতিয়াবা আপোন দুখত
নিৰৱে উচুপে হৃদয়ে ।।
এয়াই প্ৰেম, এক শিহৰণ,
এক মিঠা অনুভৱ,
যি অনুভৱে দেহৰ
কোনে কোনে বিয়পাই তুলে এক সুখানুভুতি।।।
No comments:
Post a Comment